Heel even kwam de vraag naar boven of we de leerlingen toch nog niet een tweede kans moesten geven om een keer de digitale leerroute rekenen te doen. Ik heb er 3 seconden over nagedacht en geweigerd. Ik ben gekke henkie niet. Ik heb de mogelijkheid aangeboden. Graag of niet. Als je moet gaan leuren met je spullen dan kan je beter op de markt gaan staan. Dan verdien je er misschien nog iets aan.Achteraf is het wel begrijpelijk dat je (ondanks alles) iets wat lijkt te werken wilt behouden. Dat wiskundeleraar.nl was ooit een handig instrument op de lerarenopleiding wiskunde. Ik heb geprobeerd daarvan de stoffelijke resten in te zetten op het HML. Dat was best leuk (misschien) maar niet leuk genoeg.
Uiteindelijk moet je (hoe treurig dat misschien ook is) stoppen met dingen waarvan niet helemaal meer weet voor welk probleem dat een oplossing was. In zo'n geval moet je er mee stoppen en iets nieuws verzinnen. Je kunt niet aan een dood paard blijven trekken en denken dat ie weer gaat lopen.
Al met al kan je er natuurlijk veel van leren. Voorlopig houd ik het op de stelling: doe niet iets voor niets waar anderen voor betaald worden.
Daarnaast bestaat altijd de mogelijkheid dat je toch gelijk hebt maar dat niemand echt begrijpt waar je mee bezig bent. Misschien moet je dat dan ook zo maar houden. Ik heb gelijk.
Vaarwel wiskundeleraar.nl 't was leuk maar nu ben je dood...:-)
PS
De website blijft nog wel in de lucht, maar alleen voor de dingen die ik zo nodig heb in en rond mijn lessen. Meer een soort teletekst dan een interactieve website, gebruikers, prompte feedback, ...
